Vandaag, vrijdag 29 april 2011, ben ik voor een tweede keer mijn interview gaan afnemen van Lucia Parijs. Ik vond het een erg interessant en leerrijk interview. Ik zag adoptie ook vanuit een andere dimensie, die van het adoptiekind zelf. Ze kon zelf al haar ervaringen en gevoelens vertellen en dit is natuurlijk iets makkelijker te verstaan of in te beelden dan wanneer de adoptieouders hierover vertellen.
Mijn filmpje zal ik een van de komende dagen op mijn weblog zetten omdat ik het nog moet samenstellen tot een mooi geheel.
vrijdag 29 april 2011
woensdag 27 april 2011
Interview 1: Praten met een adoptiekind
Vandaag, woensdag 27 april 2011, had ik een afspraak met mijn eerste levende bron. Lucia Parijs is zelf geadopteerd geweest. Dit interview heb ik ook gefilmd, maar door een deffect aan mijn camera heb ik moeten stoppen. Vrijdag heb ik opnieuw met haar afgesproken om mijn interview verder te zetten.
Politieke partijen en hun standpunten over religie en levensbeschouwing
CV&V:
Het uitgangspunst van de CD&V is dat onderwijs moet openstaan voor iedereen. Dit vind ik een hele belangrijke eigenschap voor onze maatschappij. Het zou maar erg zijn moesten sommige kinderen niet naar een bepaalde school mogen komen door hun erligie of afkomst. Kijk maar naar het hooddoekenschandaal dat omstreeks vorig jaar vooal in het nieuws een hot-item was. Deze meisjes mochten hun hoofddoek niet meer dragen en zo werd er een stuk van hun geloof wat weggenomen.
Ik vind het vooral belangrijk dat kinderen/jongeren zich goed voelen op school. Daarom is het dus belangrijk dat ook zijzelf een school kunnen kiezen waar ze zich goed bij voelen.
Elke school beslist zelf of hun school al dan niet levensbeschouwelijk ingekleurd word. Ook dit vind ik goed, want op deze manier ontstaan er verschillende scholen met allemaal een eigen visie op religie en levensbeschouwing. Zo is er voor elk kind wat wils.
Groen!:
Groen! vind dat er enorm veel ouders kiezen voor een school in de nabije omgeving, dit is qua vervoersregeling veel gemakkelijker dan je kind naar een school te sturen die wat verder ligt. Maar misschien is de iets minder gemakkelijk bereikbare school net wel het best voor het kind.
Groen! heeft gelijk wanneer ze zeggen dat er steeds meer schoolplichtige kinderen zijn die thuis geen Nederlands spreken en een andere godsdienst hebben. Dit komt omdat er erg veel immigratie is in ons land en we zo verschillende godsdiensten en culturen creeëren. Maar is het dan aan de school om ervoor te zorgen dat er verschillende lessen godsdienst zijn voor de verschillende soorten godsdiensten? Dat vind ik persoonlijk niet. Dit zou ook enorm moeilijk zijn voor de school om dit geregeld te krijgen.
Net als Groen! vind ik dat we best kiezen voor een open samenleving waarin verschillende culturen en godsdiensten leven met resptect en begrip voor elkaar. En ook de scholen zouden zich hierin moeten proberen vinden. Ik denk dat sommige scholen zich niet goed genoeg bezig houden met de verschillende godsdiensten. Hierbij denk ik aan het, reeds vermelde, hoofddoeken-voorval.
N-VA:
Met de N-VA ben ik het ook eens. Ze vinden dat elk kind, ongeacht in welke school het zich vertoeft of welke godsdienst het heeft, voor 100% zou moeten gesteund worden. Zoals ik al zei is het belangrijk dat elk kind evenveel kansen (en gelijke kansen) krijgt om naar school te gaan.
Het is ook belangrijk dat verschillende participanten op een positieve manier gewaardeerd worden. Iedere mens heeft een persoonlijke visie over onderwijs en de religie en levensbeschouwing, maar ook deze moet men respecteren.
SPA:
Ook met deze visie kan ik het wel vinden. Volgens de SPA is het heel erg belangrijk dat er een goed contact is tussen de verschillende netten. Dit is inderdaad ook zo. Want hoe beter het contact, hoe meer geld er vrijkomt dat men dan weer kan besteden aan specifieke noden van kinderen. Het is natuurlijk erg belangrijk dat de noden en wensen van kinderen voldoenen bevredigd worden. Zo niet kan dit schadelijke gevolgen hebben voor hun ontwikkeling. Zoals de SPA zelf zegt heeft dit het meeste slagen wanneer dit als lokaal initiatief gebeurd.
Spirit:
Het is natuurlijk erg belangrijk om de vraag van de ouders en leerling(en) te respecteren. Door dit te doen wilt Spirit komen tot één koepelstructuur die de vrijheid van het onderwijs garandeert. Uiteraard zal dit onderhalen met verschillende koepels niet van een leien dakje lopen. Daarom is het goed als er een dienstverlening komt waarop scholen beroep kunnen doen om hun onderwijs te verbeteren of aan te passen aan de noden van de ouders en leerling(en). Dit vind ik dus een goed initiatief, voor zovel de school als de ouders en leerling(en).
Vlaams belang:
Het Vlaams Belang is, net zoals ik, een voorstander voor een goede samenwerking tussen verschillende scholen. Dit gebeurd dan wel op vrij initiatief en uit vrije keuze. Vlaams Belang vindt dat de samenwerking niet moet opgelegd worden, wat ik goed vind. Maar langs de andere kant zou het misschien wel goed zijn moesten er ook al enkele dingen opgelegt worden. Zo kunnen de scholen kiezen aan wat ze hun wel of niet houden, dit ten goede voor de school.
Open VLD:
De VLD wilt, net zoals de SPA, een netoverschrijdende samenwerking creeëren. Hierbij is het noodzakelijk dat de onderwijsmiddelen efficiënt worden besteed. Dit is zeker een must om een goede samenwerking tussen bepaalde scholen te ontwikkelen.
VIVANT:
Volgens Vivant moet elke school of onderwijsinstelling dezelfde bestuursvorm krijgen en op dezelfde wijze moet worden gefinancieerd. Dit vind ik goed, want zo ontstaat er geen onderscheid tussen de verschillende scholen. Ik deel ook volledig hun visie wanneer Vivant zegt dat de vrijheid van het onderwijs, op vlak van inrichting en keuze, van school tot school mag afhangen.
SLP:
Bij de SLP spreken ze ook van de één koepelstructuur om via deze weg tot vrijheid van het onderwijs te komen. In afwachting willen ze de opdracht van de bestaande koepels een nieuwe formulering geven. Ik vind het goed dat elke school zelf bepaalt, afhankelijk van het dossier of thema, welke koepel zij kiezen als dienstverlening die zij nodig hebben.
Deze mening van de één koepelstructuur vind men ook terug bij Spirit.
Bron: http://www.kuleuven.be/thomas/algemeen/actualiteit/dossiers/verkiezingen/
Het uitgangspunst van de CD&V is dat onderwijs moet openstaan voor iedereen. Dit vind ik een hele belangrijke eigenschap voor onze maatschappij. Het zou maar erg zijn moesten sommige kinderen niet naar een bepaalde school mogen komen door hun erligie of afkomst. Kijk maar naar het hooddoekenschandaal dat omstreeks vorig jaar vooal in het nieuws een hot-item was. Deze meisjes mochten hun hoofddoek niet meer dragen en zo werd er een stuk van hun geloof wat weggenomen.
Ik vind het vooral belangrijk dat kinderen/jongeren zich goed voelen op school. Daarom is het dus belangrijk dat ook zijzelf een school kunnen kiezen waar ze zich goed bij voelen.
Elke school beslist zelf of hun school al dan niet levensbeschouwelijk ingekleurd word. Ook dit vind ik goed, want op deze manier ontstaan er verschillende scholen met allemaal een eigen visie op religie en levensbeschouwing. Zo is er voor elk kind wat wils.
Groen!:
Groen! vind dat er enorm veel ouders kiezen voor een school in de nabije omgeving, dit is qua vervoersregeling veel gemakkelijker dan je kind naar een school te sturen die wat verder ligt. Maar misschien is de iets minder gemakkelijk bereikbare school net wel het best voor het kind.
Groen! heeft gelijk wanneer ze zeggen dat er steeds meer schoolplichtige kinderen zijn die thuis geen Nederlands spreken en een andere godsdienst hebben. Dit komt omdat er erg veel immigratie is in ons land en we zo verschillende godsdiensten en culturen creeëren. Maar is het dan aan de school om ervoor te zorgen dat er verschillende lessen godsdienst zijn voor de verschillende soorten godsdiensten? Dat vind ik persoonlijk niet. Dit zou ook enorm moeilijk zijn voor de school om dit geregeld te krijgen.
Net als Groen! vind ik dat we best kiezen voor een open samenleving waarin verschillende culturen en godsdiensten leven met resptect en begrip voor elkaar. En ook de scholen zouden zich hierin moeten proberen vinden. Ik denk dat sommige scholen zich niet goed genoeg bezig houden met de verschillende godsdiensten. Hierbij denk ik aan het, reeds vermelde, hoofddoeken-voorval.
N-VA:
Met de N-VA ben ik het ook eens. Ze vinden dat elk kind, ongeacht in welke school het zich vertoeft of welke godsdienst het heeft, voor 100% zou moeten gesteund worden. Zoals ik al zei is het belangrijk dat elk kind evenveel kansen (en gelijke kansen) krijgt om naar school te gaan.
Het is ook belangrijk dat verschillende participanten op een positieve manier gewaardeerd worden. Iedere mens heeft een persoonlijke visie over onderwijs en de religie en levensbeschouwing, maar ook deze moet men respecteren.
SPA:
Ook met deze visie kan ik het wel vinden. Volgens de SPA is het heel erg belangrijk dat er een goed contact is tussen de verschillende netten. Dit is inderdaad ook zo. Want hoe beter het contact, hoe meer geld er vrijkomt dat men dan weer kan besteden aan specifieke noden van kinderen. Het is natuurlijk erg belangrijk dat de noden en wensen van kinderen voldoenen bevredigd worden. Zo niet kan dit schadelijke gevolgen hebben voor hun ontwikkeling. Zoals de SPA zelf zegt heeft dit het meeste slagen wanneer dit als lokaal initiatief gebeurd.
Spirit:
Het is natuurlijk erg belangrijk om de vraag van de ouders en leerling(en) te respecteren. Door dit te doen wilt Spirit komen tot één koepelstructuur die de vrijheid van het onderwijs garandeert. Uiteraard zal dit onderhalen met verschillende koepels niet van een leien dakje lopen. Daarom is het goed als er een dienstverlening komt waarop scholen beroep kunnen doen om hun onderwijs te verbeteren of aan te passen aan de noden van de ouders en leerling(en). Dit vind ik dus een goed initiatief, voor zovel de school als de ouders en leerling(en).
Vlaams belang:
Het Vlaams Belang is, net zoals ik, een voorstander voor een goede samenwerking tussen verschillende scholen. Dit gebeurd dan wel op vrij initiatief en uit vrije keuze. Vlaams Belang vindt dat de samenwerking niet moet opgelegd worden, wat ik goed vind. Maar langs de andere kant zou het misschien wel goed zijn moesten er ook al enkele dingen opgelegt worden. Zo kunnen de scholen kiezen aan wat ze hun wel of niet houden, dit ten goede voor de school.
Open VLD:
De VLD wilt, net zoals de SPA, een netoverschrijdende samenwerking creeëren. Hierbij is het noodzakelijk dat de onderwijsmiddelen efficiënt worden besteed. Dit is zeker een must om een goede samenwerking tussen bepaalde scholen te ontwikkelen.
VIVANT:
Volgens Vivant moet elke school of onderwijsinstelling dezelfde bestuursvorm krijgen en op dezelfde wijze moet worden gefinancieerd. Dit vind ik goed, want zo ontstaat er geen onderscheid tussen de verschillende scholen. Ik deel ook volledig hun visie wanneer Vivant zegt dat de vrijheid van het onderwijs, op vlak van inrichting en keuze, van school tot school mag afhangen.
SLP:
Bij de SLP spreken ze ook van de één koepelstructuur om via deze weg tot vrijheid van het onderwijs te komen. In afwachting willen ze de opdracht van de bestaande koepels een nieuwe formulering geven. Ik vind het goed dat elke school zelf bepaalt, afhankelijk van het dossier of thema, welke koepel zij kiezen als dienstverlening die zij nodig hebben.
Deze mening van de één koepelstructuur vind men ook terug bij Spirit.
Bron: http://www.kuleuven.be/thomas/algemeen/actualiteit/dossiers/verkiezingen/
Opvattingen over adoptie
Het woord 'adoptie' kan erg veel verschillende reacties uitlokken. Iedereen heeft hier een ander mening over. Sommige mensen vinden dit een goed intitiatief. Er word een kind 'gered' en er kan een nieuw gezin opgestart worden.
Maar deelt iedereen die mening? Sommige mensen vinden het beter dat het kind blijft in land van herkomst. Is het eigenlijk wel zo verstandig om het kind uit zijn vertrouwde omgeving de halen?
Dit ga ik onderzoeken!
Maar deelt iedereen die mening? Sommige mensen vinden het beter dat het kind blijft in land van herkomst. Is het eigenlijk wel zo verstandig om het kind uit zijn vertrouwde omgeving de halen?
Dit ga ik onderzoeken!
Koppen XL: Adoptie door de ogen van het kind.
Op dinsdag 12 april 2011 werd er op Koppen XL een reportage over adoptie uitgezonden. Vaak zijn er reportages die het verhaal weergeven van adoptieouders, maar deze keer ging het over het verhaal van het adoptiekind zelf. Dit vond ik erg interessant om eens te bekijken.
Veel kinderen worden geadopteerd op jonge leeftijd, vandaar dat zij niet zoveel herinneringen hebben aan hun land waar ze afkomstig van zijn. Maar dit was anders voor het meisje waarover de documentaire ging. Fang Sui Yon was acht jaar toen ze werd geadopteerd door Amerikaanse ouders. Deze vervingen haar naam al snel door Faith Sadowsky. Het komt natuurlijk wel vaak voor dat ouders de naam van hun adoptiekind gaan veranderen. Langs een kant zou ik dit niet doen omdat je zo toch iets van het kind zelf behoudt. Faith is dan ook nog eens ouder, dus was haar Chinese naam eigenlijk al gewoon.
Donna en Jeff Sadowsky hadden al drie kinderen, waarvan de jongste ook geadopteerd was vanuit China. Dit maakte het voor Faith wat makkelijker.
Ik vind het daarom ook wel goed van de Amerikaanse ouders dat ze besloten hebben om hun tweede adoptiekind ook uit China te halen. Dit is zowel voor Faith als de jongere zus goed. Faith kan zich dan misschien al iets beter thuis voelen.
De Amerikaanse mama ging samen met haar vader Faith gaan halen in het adoptiecentrum in Guangdong, China. Faith was in het begin erg bang. Dit vind ik volkomen normaal. Ze is acht en ineens komen er twee mensen haar halen naar een stad waar ze nog nooit is geweest. Er was ook een tolk van de partij, dit was dus handig en vertrouwd voor Faith.
Ik vond het wat erg dat de tolk al meteen zei tegen Faith dat ze 'mama' moest zeggen tegen haar adoptiemoeder en zeggen dat ze van haar houd. Voor Faith moet het waarschijnlijk enorm moeilijk zijn om met nieuwe mensen mee te gaan, laat staan er dan meteen al van te houden.
Na een aantal weken voelde Faith zich nog niet echt thuis bij de familie Sadowsky. Ze zei aan aantal keer dat ze niet in Amerika wou zijn en liever terug wou gaan naar China. Dit vond ik heel erg om te horen. Waarschijnlijk zei Faith dit alleen maar uit onmacht, omdat ze haar nieuwe familieleden niet begreep, ze miste ook haar Chinese taal en omgeving.
Na drie maand in de V.S. had Faith de Engelse taal al goed onder de knie. Hier leer ik wel uit dat de adoptieouders er heel erg veel mee bezig zijn. Een nieuwe taal leer je niet zomaar op 1, 2, 3. En aangezien je het meeste leert in je eerste levensjaar, is op acht jaar een nieuwe taal leren niet zo makkelijk. Wanneer Faith dingen zei die haar adoptiegezin niet mochten horen zei ze deze in het Chinees.
Na 17 maanden in de V.S. ging het Engels alsmaar beter en beter. De adoptievader zei zelfs dat ze het Chinees stilaan kwijt raakt. Dit is natuurlijk normaal aangezien ze constant Engels praat met haar nieuwe familie en op school.
Ik vond het een goede documentaire. Het was interessant om het vanuit de ogen te zien van een jong kind. Persoonlijk zou ik opteren om een baby te adopteren. Dit gaat in het begin wat makkelijker gaan dan wanneer je al een ouder kind adopteerd. Maar dit laat niet uit dat deze kinderen bijvoorbeeld in de puberteit geen moeilijke momenten tegen gaan.
De stukken die me vooral bijblijven zijn wanneer ze moest zeggen van de tolk dat ze haar nieuwe mama graag zag. Faith is waarschijnlijk nog helemaal ondersteboven van het feit dat ze naar een nieuw gezin moet. Ze vraagt zich vaak ook af wat er nu juist mis is met haar. Ik vond het ergens niet echt juist om haar dat al meteen te laten zeggen. Eerst zou er al een goed contact moeten zijn tussen Faith en haar adoptieouders. Maar langs de andere kant moet ze het natuurlijk ook zo snel mogelijk gewoon worden, haar nieuwe leven in de V.S.
Bron: Koppen XL: Adoptie door de ogen van het kind. (dinsdag 12 april 2011)
Veel kinderen worden geadopteerd op jonge leeftijd, vandaar dat zij niet zoveel herinneringen hebben aan hun land waar ze afkomstig van zijn. Maar dit was anders voor het meisje waarover de documentaire ging. Fang Sui Yon was acht jaar toen ze werd geadopteerd door Amerikaanse ouders. Deze vervingen haar naam al snel door Faith Sadowsky. Het komt natuurlijk wel vaak voor dat ouders de naam van hun adoptiekind gaan veranderen. Langs een kant zou ik dit niet doen omdat je zo toch iets van het kind zelf behoudt. Faith is dan ook nog eens ouder, dus was haar Chinese naam eigenlijk al gewoon.
Donna en Jeff Sadowsky hadden al drie kinderen, waarvan de jongste ook geadopteerd was vanuit China. Dit maakte het voor Faith wat makkelijker.
Ik vind het daarom ook wel goed van de Amerikaanse ouders dat ze besloten hebben om hun tweede adoptiekind ook uit China te halen. Dit is zowel voor Faith als de jongere zus goed. Faith kan zich dan misschien al iets beter thuis voelen.
De Amerikaanse mama ging samen met haar vader Faith gaan halen in het adoptiecentrum in Guangdong, China. Faith was in het begin erg bang. Dit vind ik volkomen normaal. Ze is acht en ineens komen er twee mensen haar halen naar een stad waar ze nog nooit is geweest. Er was ook een tolk van de partij, dit was dus handig en vertrouwd voor Faith.
Ik vond het wat erg dat de tolk al meteen zei tegen Faith dat ze 'mama' moest zeggen tegen haar adoptiemoeder en zeggen dat ze van haar houd. Voor Faith moet het waarschijnlijk enorm moeilijk zijn om met nieuwe mensen mee te gaan, laat staan er dan meteen al van te houden.
Na een aantal weken voelde Faith zich nog niet echt thuis bij de familie Sadowsky. Ze zei aan aantal keer dat ze niet in Amerika wou zijn en liever terug wou gaan naar China. Dit vond ik heel erg om te horen. Waarschijnlijk zei Faith dit alleen maar uit onmacht, omdat ze haar nieuwe familieleden niet begreep, ze miste ook haar Chinese taal en omgeving.
Na drie maand in de V.S. had Faith de Engelse taal al goed onder de knie. Hier leer ik wel uit dat de adoptieouders er heel erg veel mee bezig zijn. Een nieuwe taal leer je niet zomaar op 1, 2, 3. En aangezien je het meeste leert in je eerste levensjaar, is op acht jaar een nieuwe taal leren niet zo makkelijk. Wanneer Faith dingen zei die haar adoptiegezin niet mochten horen zei ze deze in het Chinees.
Na 17 maanden in de V.S. ging het Engels alsmaar beter en beter. De adoptievader zei zelfs dat ze het Chinees stilaan kwijt raakt. Dit is natuurlijk normaal aangezien ze constant Engels praat met haar nieuwe familie en op school.
Ik vond het een goede documentaire. Het was interessant om het vanuit de ogen te zien van een jong kind. Persoonlijk zou ik opteren om een baby te adopteren. Dit gaat in het begin wat makkelijker gaan dan wanneer je al een ouder kind adopteerd. Maar dit laat niet uit dat deze kinderen bijvoorbeeld in de puberteit geen moeilijke momenten tegen gaan.
De stukken die me vooral bijblijven zijn wanneer ze moest zeggen van de tolk dat ze haar nieuwe mama graag zag. Faith is waarschijnlijk nog helemaal ondersteboven van het feit dat ze naar een nieuw gezin moet. Ze vraagt zich vaak ook af wat er nu juist mis is met haar. Ik vond het ergens niet echt juist om haar dat al meteen te laten zeggen. Eerst zou er al een goed contact moeten zijn tussen Faith en haar adoptieouders. Maar langs de andere kant moet ze het natuurlijk ook zo snel mogelijk gewoon worden, haar nieuwe leven in de V.S.Bron: Koppen XL: Adoptie door de ogen van het kind. (dinsdag 12 april 2011)
dinsdag 12 april 2011
Stap 4: Bronnen
Overzicht van de bronnen die ik tijdens deze opdracht zal raadplegen:
(deze lijst wordt gedurende de opdracht verder aangevuld)
Internetsites:
- http://adoptie.mijnwp.be/2008/09/03/waarom-adoptiekinderen-en-geboorteouders-zich-tegen-anoniem-bevallen-kanten/
- http://www.scholieren.com/werkstukken/51/scriptie-maatschappijleer-adoptie-5vwo
- http://www.kuleuven.be/thomas/algemeen/actualiteit/dossiers/verkiezingen/index.php
- http://nl.wikipedia.org/wiki/Adoptie
- http://users.skynet.be/religie_info_site/Jodendom/adoptie.html
- http://www.suma.benik.nl/homepage/show/pagina.php?paginaid=168987
Levende bronnen:
- Praten met een adoptiekind: Lucia Parijs
- Praten met een adoptieouder: Lieven Vandendriesche
Boeken:
- Van Egmond, G. (1978). Bodemloos bestaan. Problemen met adoptiekinderen. (5e druk). Antwerpen:Ambo.
- Willems, R. (2006). Vragen over adoptie. Anamneselijst voor hulpverleners. Amsterdam: Uitgeverij SWP.
- Lutgart, T. (2000-2001). Ik voel me thuis als een vreemde. Adoptie tijdens de adolescentiefase: beleving en hulpverlening. Katholieke Hogeschool Leuven.
- Uyterlinde, J. (2010). De vrouw die zegt dat ze mijn moeder is. Wommelgem: AMBO.
Documentaires:
- Koppen XL: Adoptie door de ogen van het kind. (dinsdag 12 april 2011)
Verplichte bronnen:
- http://www.kuleuven.be/thomas/algemeen/actualiteit/dossiers/obama/
- http://www.kuleuven.be/thomas/algemeen/actualiteit/dossiers/verkiezingen/
- Steve Stevaert - 'De tolerantie voorbij'
- Mieke van Hecke - 'Katholiek onderwijs, dynamisch en pluriform'
Tijdschriften:
- Flair. 29 maart 2011. 1831 Diegem.
- Libelle. 5 mei 2011. Weekblad nr. 18.
Krantenartikels:
- Het Nieuwsblad. Donderdag 19 mei 2011. 'Wie adoptiekind wil moet tien jaar wachten'.
(deze lijst wordt gedurende de opdracht verder aangevuld)
Internetsites:
- http://adoptie.mijnwp.be/2008/09/03/waarom-adoptiekinderen-en-geboorteouders-zich-tegen-anoniem-bevallen-kanten/
- http://www.scholieren.com/werkstukken/51/scriptie-maatschappijleer-adoptie-5vwo
- http://www.kuleuven.be/thomas/algemeen/actualiteit/dossiers/verkiezingen/index.php
- http://nl.wikipedia.org/wiki/Adoptie
- http://users.skynet.be/religie_info_site/Jodendom/adoptie.html
- http://www.suma.benik.nl/homepage/show/pagina.php?paginaid=168987
Levende bronnen:
- Praten met een adoptiekind: Lucia Parijs
- Praten met een adoptieouder: Lieven Vandendriesche
Boeken:
- Van Egmond, G. (1978). Bodemloos bestaan. Problemen met adoptiekinderen. (5e druk). Antwerpen:Ambo.
- Willems, R. (2006). Vragen over adoptie. Anamneselijst voor hulpverleners. Amsterdam: Uitgeverij SWP.
- Lutgart, T. (2000-2001). Ik voel me thuis als een vreemde. Adoptie tijdens de adolescentiefase: beleving en hulpverlening. Katholieke Hogeschool Leuven.
- Uyterlinde, J. (2010). De vrouw die zegt dat ze mijn moeder is. Wommelgem: AMBO.
Documentaires:
- Koppen XL: Adoptie door de ogen van het kind. (dinsdag 12 april 2011)
Verplichte bronnen:
- http://www.kuleuven.be/thomas/algemeen/actualiteit/dossiers/obama/
- http://www.kuleuven.be/thomas/algemeen/actualiteit/dossiers/verkiezingen/
- Steve Stevaert - 'De tolerantie voorbij'
- Mieke van Hecke - 'Katholiek onderwijs, dynamisch en pluriform'
Tijdschriften:
- Flair. 29 maart 2011. 1831 Diegem.
- Libelle. 5 mei 2011. Weekblad nr. 18.
Krantenartikels:
- Het Nieuwsblad. Donderdag 19 mei 2011. 'Wie adoptiekind wil moet tien jaar wachten'.
Logboek
DATUM | ANTAL UREN | WAT HEB IK GEDAAN? |
Maandag 14 februari 2011 | 1u30 | - Les 1 RZL: Inleiding + uitleg weblog |
Dinsdag 22 februari | 20 minuten | - Bellen voor interview 1 |
Woensdag 9 maart 2011 | 3 uur | - Opstart weblog - Werking weblog leren kennen - Startartikel - Opzoekwerk rond adoptie |
Maandag 14 maart 2011 | 30 minuten 30 minuten | - Les 2 RZL: Didactisch atelier - Stap 1 en 2 uitbreiden - Leervragen 1 en 2 opstellen |
Dinsdag 15 maart 2011 | 1 uur 30 minuten | - Leervraag 3 opstellen - Nalezen weblog en aanpassen waar nodig. |
Donderdag 31 maart 2011 | 1 uur | - Mijn standpunt over adoptie |
Zaterdag 2 april 2011 | 2 uur | - Opzoekwerk in de bibliotheek |
Dinsdag 12 april 2011 | 3 uur | - Logboek op weblog plaatsen - Referentiekaders - Bronnenlijst - Lay-out weblog overlopen en aanpassen waar nodig |
Zaterdag 16 april 2011 | 20 minuten | - Bellen voor interview 2 |
Woensdag 20 april 2011 | 15 minuten | - Vragen voorbereiden voor interview 1 |
Maandag 25 april 2011 | 1 uur 15 minuten | - Kijken naar documentaire op Koppen XL + samenvatten op papier. |
Woensdag 27 april 2011 | 45 minuten 2 uur 45 minuten 1 uur 15 minuten | - Uittypen op weblog van documentaire Koppen XL. - Opzoekwerk sites: opvattingen over adoptie. - Politieke partijen en hun standpunten over religie en levensbeschouwing. - Interview 1 afnemen. - Interview 1 op weblog. |
Donderdag 28 april 2011 | 15 minuten 45 minuten | - Toevoegen van foto’s op weblog. - Boek ‘De vrouw die zegt dat ze mijn moeder is’ halen in bibliotheek. |
Vrijdag 29 april 2011 | 1 uur 15 minuten 15 minuten | - Interview 1 afnemen. - Vervolg interview 1 op weblog. |
Vrijdag 29 april 2011 | 12 uur | - Boek: ‘De vrouw die zei dat ze mijn moeder was’ |
Dinsdag 3 mei 2011 | 1 uur 30 minuten | - Artikel ‘Boek: De vrouw die zei dat ze mijn moeder was’ |
Zondag 7 mei 2011 | 1 uur 30 minuten | - Ineensteken van filmpje interview 1 |
Zaterdag 14 mei 2011 | 2 uur 20 minuten | - Praten met kleuterjuf over visie adoptie in de kleuterschool - Bellen met een kleuterjuf over visie adoptie in de kleuterschool |
Maandag 16 mei 2011 | 1 uur | - Verder schrijven van artikel ‘Boek: De vrouw die zegt dat ze mijn moeder is’ |
Dinsdag 17 mei 2011 | 2 uur 45 minuten 45 minuten | - Verplichte literatuur: ‘De tolerantie voorbij’ lezen + op weblog plaatsen - Schrijven van artikel: ‘Schoolvisie op adoptie’ |
Vrijdag 20 mei 2011 | 15 minuten 50 minuten | - Lezen van artikel ‘Ik stond mijn kinderen af. Uit liefde. - Schrijven van artikel op weblog. |
Zondag 22 mei 2011 | 20 minuten 2 uur 15 minuten 1 uur 45 minuten | - Aanpassen artikel ‘Interview - Verplichte literatuur ‘Katholiek onderwijs, dynamisch en pluriform’ lezen + bespreken op weblog. - Verplichte bron: ‘Obama en geloof’ bekijken, samenvatten en op weblog plaatsen. |
Maandag 23 mei 2011 | 1 uur 2 uur | - Krantenartikel ‘Wie adoptiekind wil moet tien jaar wachten’ lezen + bespreken op weblog. - Opzoekwerk over visies van verschillende culturen op adoptie + bespreken op weblog. |
Dinsdag 24 mei 2011 | 2 uur | - Lezen van artikel ‘3 adoptiedochters over de zoektocht naar hun identiteit’ + bespreken op weblog. |
Woensdag 25 mei 2011 | 2 uur 20 minuten | - Afwerken bericht ‘Boek: De vrouw die zegt dat ze mijn moeder is’ + nalezen - Bronvermelding bij elk blogbericht schrijven |
Donderdag 26 mei 2011 | 1 uur 1 uur 45 minuten | - Lezersbrief Klasse - Nalezen weblog + verbeteren indien nodig. |
Abonneren op:
Posts (Atom)