Lezersbrief Klasse

Beste lezer(s),

Voor school kreeg ik de opdracht om een onderzoek uit te voeren rond een bepaald levensbeschouwelijk en religieus thema. Ik heb eerst wat zitten brainstormen en kwam toen terecht bij het onderwerp ‘adoptie’. Ik vind dit zo interessant omdat adoptie uiteenlopende meningen heeft. Sommige mensen vinden het een goed initiatief, anderen zijn er dan weer tegen.

Ik persoonlijk vind dit een enorm goed initiatief. Via deze weg krijgen kinderen, die het moeilijk hebben, een nieuwe en warme thuis. Koppels die geen kinderen kunnen krijgen, krijgen toch de kans om een gezin te vormen.

Bij het begin van mijn onderzoek ben ik op zoek gegaan naar een startartikel. Dit artikel ging over mensen die hun kind hebben afgestaan. Ik was vooral van plan om adoptie te bekijken vanuit de ogen van de adoptieouders en het adoptiekind. Hoe voelen zij zich en hoe gaan zij er mee om? Maar ook wou ik graag te weten komen wat de meningen over adoptie waren in andere culturen en geloven. Hier heb ik gemerkt dat in andere culturen het de mening over adoptie heel uiteenlopend is. Ze hebben er allemaal wel een andere mening en verwachtingen over. Als laatste wou ik ook nog onderzoeken hoe ze met adoptie omgaan in het kleuteronderwijs. Bij de juffen die ik geïnterviewd heb zijn de meningen verschillend. Voor sommigen is dit onderwerp nog steeds een taboe om als thema uit te werken, anderen zijn dan weer bereid om dit aan te gaan.

Ik zou dit thema wel aangaan, indien er een geadopteerd kindje in mijn klas zit. Maar natuurlijk speelt het niveau van de kleuters hierin wel een grote rol. Toch vind ik adoptie een onderwerp dat zeker eens in de belangstelling mag staan, ook op school.

Met deze vragen in mijn hoofd ben ik met mijn onderzoek gestart. Zo heb ik twee personen geïnterviewd. Lucia, een adoptiekind en Lieven, een adoptieouder. Ik heb heel erg veel bijgeleerd over het hele proces. Zoals dat een homokoppel niet echt geholpen word hier in België. Naar mijn mening hebben homokoppels even veel recht op een kind als een ander koppel. Waarom zouden ze het minder goed doen? Vele mensen zeggen dat iedereen een moeder nodig heeft, maar als ik hoorde hoe het er bij Lieven aan toe ging ben ik er zeker van dat zijn twee adoptiedochters niets te kort zullen komen. Door Lucia heb ik dan nog eens de bevestiging gekregen dat wanneer een adoptiekind in de puberteit zit het meestal wel erg moeilijk gaat. Adoptiekinderen gaan zich in deze periode enorm veel vragen stellen en voelen zich niet goed genoeg voor anderen. Deze twee personen hadden ook wat uiteenlopende meningen. Lucia vond het belangrijk dat een kind in zijn land van afkomst blijft terwijl Lieven het net goed vind dat deze kinderen in een andere omgeving worden opgevoed. Natuurlijk zien ze dat vanuit een ander perspectief. Ik deel mijn mening dan ook met hun twee. Waarom zouden kinderen met moeilijke leefomstandigheden toch in hun thuisland blijven? Maar anderzijds, is het wel zo verstandig om deze kinderen uit hun omgeving weg te nemen? Toch bekijk ik adoptie als iets positief.

Het boek dat ik gelezen heb (De vrouw die zegt dat ze mijn moeder is – Judith Uyterlinde) was voor mij een enorm goede bron. Ik heb hieruit het hele proces kunnen volgen van adoptie. Ook zag ik in dat een adoptieprocedure niet altijd van een leien dakje loopt, hiermee kijk ik terug op het feit dat Judith haar eerste adoptiekind toch niet kreeg omdat de biologische moeder haar op het laatste moment toch zelf wou opvoeden.

Zoals ik al zei zie ik adoptie als een goed initiatief. Er worden verschillende mensen mee geholpen en vooral ook gelukkig mee gemaakt. Dit vind ik zeer belangrijk.

Ik hoop dat ik jullie iets heb kunnen bijbrengen over dit actueel thema. Niet iedereen deelt over adoptie dezelfde mening en het is dus ook belangrijk dat we hier respect voor hebben.

Bedankt voor uw leesbereidheid.