In het katholiek onderwijs is het identiteitsvraagstuk under construction. Ze zijn hier al lange tijd mee bezig en sleutelen er nog steeds aan. Ik vind het goed dat het Vlaams Secretariaat van het Katholiek Onderwijs samen met zijn Verbonden nog meer ondersteuning zal bieden ter verbreding en verdieping van de initiatieven omtrent de relatie tussen alle katholieke scholen. Ik vind het namelijk belangrijk dat deze verschillende scholen een goede verbinding en communicatie met elkaar hebben.
De Canadese filosoof Charles Taylor ziet de hedendaagse cultuur als een cultuur waarin het verlangen naar authenticiteit centraal staat. Mensen willen een leven leiden die uitbeeld hoe zij zijn, wat hun persoonlijkheid is. Om dit te kunnen hebben is het als mens belangrijk om zelf een doel te creëeren en hier naar te leven. Mensen willen gerespecteerd worden om wie ze zijn. Dit vind ik erg mooi gezegd, want ook in onze maatschappij en in de omgeving waarin ik leef is dit zo. We willen allemaal gerespecteerd worden om wat we doen, zeggen en vooral om onze totaalpersoon. We willen geliefd zijn en gedragen worden door de mensen die we zelf graag zien.
Mensen gaan hierover ook praten met hun omgeving. Ze gaan zich niet meer richten naar hun geloof, maar gaan hun leven ontwerpen aan de hand van ervaringen die ze hebben meegemaakt.
In de tekst staat er dat het religieuze en het dagelijkse leven van elkaar zijn vervreemd. Het geloof deelt dus niet meer dezelfde mening als de realiteit. Deze zin vind ik ook wel gepast. Mensen hebben niet meteen meer de neiging om dingen die zij als iets heiligs beschouwen te gaan verbinden met een God of geloof. In de katholieke scholen gaan ze de uitdaging aan om te zoeken naar interfaces, om het geloof en leven opnieuw te laten communiceren met elkaar.
De manier waarop mensen (met elkaar) handelen is niet meer gebasseerd op voorgeschreven tradities. De mensen richten zich vooral op de toekomst en minder op het verleden. Ik vind het goed dat de mensen zo denken, we moeten ons meer focussen op wat er nog zal komen in de toekomst dan op wat er al gebeurd is in het verleden en waar we niets meer aan kunnen veranderen. De mens bekijkt zijn werkelijkheid nu in fuctie van zijn levensloop. Iedereen vraagt zich nog steeds af wat nu eigenlijk de zin van zijn bestaan is en wie ze juist zijn. Ook ik vraag me dit vaak af, maar hierbij probeer ik dan niet te lang stil te staan. Het antwoord op deze vraag zal hoogtswaarschijnlijk bij iedereen anders zijn. Sommige mensen leven voor elkaar, anderen leven voor iemand.
De vraag 'Wat maakt een leerkracht tot een goed leerkracht?' riep bij mij al enkele bevinden op. Het is natuurlijk belangrijk dat de leerkracht over de nodige kennis van zijn/haar vak beschikt. Maar alleen met dit aspect kan je geen leerkracht worden vind ik. Ik vind het ook belangrijk dat men kan omgaan met de leerlingen en dat er een samenhorigheidsgevoel gecreërt wordt. Ook moeten er goede grenzen gesteld worden en hier moet zowel de leerkracht als de leerlingen zich aan houden. Ook stappen leerlingen de dag van vandaag vaker met hun problemen naar hun leerkrachten toe. Daarom is het dus ook belangrijk dat de betreffende leerkracht hier mee om kan gaan. Mijn mening komt dus min of meer overeen met wat er in de tekst word beschreven.
Ik vond deze tekst vrij moeilijk om te lezen. Daarom heb ik hem ook een tweetal keer opnieuw gelezen. Ik begreep niet altijd alles evengoed en vond het soms moeilijk om mij in te tekst in te leven. Naarmate de tekst op zijn einde liep en ik hem voor een tweede keer las begreep ik al wat beter over wat het precies ging en wat er juist allemaal bedoeld werd. Op deze manier ging het geven van mijn eigen mening en visie ook wat makkelijker.
Bron: Mieke van Hecke - 'Katholiek onderwijs, dynamisch en pluriform'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten